Boekenlijst

Balansverslag

Het balansverslag is bedoeld om terug te kijken naar de drie jaar waarin we literatuur hebben gelezen. Gedurende die periode heb ik veel geleerd, en is voor mij duidelijker geworden wat ik leuk vind aan het lezen van literatuur, en wat minder. 

Welke literaire boeken spraken je bijzonder aan en waarom? Geef voorbeelden en argumenten. 

‘De ontdekking van de hemel’, ‘De verdovers’ en ‘Maar buiten is het feest’  vond ik erg mooie boeken. In het begin zag ik er erg tegen op om te beginnen in ‘De ontdekking van de hemel’. Het is een heel dik boek, en het heeft een hoog niveau. Op aandringen van meneer Kroon ben ik het toch gaan lezen, en daar heb ik zeker geen spijt van gehad. Het leest snel door en het is een prachtig verhaal. Ook ‘De verdovers’ is een van mijn favoriete boeken. Ik vind het psychologische proces achter het verhaal heel interessant, en Enquist weet je goed op een dwaalspoor te zetten, zonder dat het heel onduidelijk wordt. Daarnaast vond ik ‘Maar buiten is het feest’ ook een heel sterk boek. Ik heb er voor gekozen om niet ‘Een schitterend gebrek’ te lezen van Japin, en voor een ander boek van hem te gaan. Dat is een goede keuze geweest. Ik vind dat Japin een heel prettige schrijfstijl heeft, met heel mooie zinnen. Daarnaast vind ik de opbouw van het verhaal ook erg goed. Ik vind een boek vaak interessant als er een stuk psychologie bij zit, wat je bijvoorbeeld erg goed terugziet in 'De verdovers' en 'Maar buiten is het feest'. Die boeken zetten mij echt aan het denken waarom mensen handelen zoals ze handelen. 

Welke literatuurlessen zijn belangrijk voor je geweest? Om welke redenen?  

De literatuurlessen over de Middeleeuwen vond ik het interessants als het erom ging hoe men in die tijd met literatuur omging ten opzichte van nu. Die periode ligt qua behandelde literatuur het verst weg van de periode waarin ik zelf leef, en daarom moet je vaak proberen  op welke manier literatuur belangrijk voor de mensen in de Middeleeuwen was, en waarom de literatuur en toen uitzag zoals het er uitzag. Het maakt het leuk om over die periode te lezen en leren aangezien er veel verschillen zijn met de omgang van literatuur toen en nu. Toch was de Middeleeuwen qua diepgang niet de meest boeiende periode. Ik vond de literatuurlessen over de Romantiek daarin veel boeiender. Bij teksten uit de Romantiek moet je vaak zoeken naar de boodschap van een tekst of verhaal, naar de achterliggende gedachte. Het heeft me een bepaalde manier van denken geleerd, en kijken naar een tekst. Hoe bedoelt de schrijver het precies? Waar gaat het nu daadwerkelijk over?

Welke ervaring(en) met literatuur hebben absoluut weestand opgeroepen? Hoe verklaar je die weerstand? Wanneer je bijvoorbeeld iets saai vond, kwam dat volgens jou door een gebrek aan kwaliteit van de schrijver of door jouw manier van lezen?

In 'De koperen tuin' van Simon Vestdijk worden veel lange, saaie zinnen gebruikt. Ik vind het heel irritant als er allemaal vergelijkingen worden gemaakt in een verhaal, die leiden tot lange zinnen, en ik het gevoel heb dat die toch niet belangrijk zijn voor het verhaal. 

Voordat ik 'De ontdekking van de hemel' ging lezen ben ik eerst begonnen in 'Godenslaap' van Erwin Mortier. In het boek worden ook heel lange zinnen, vol met moeilijke verwijzingen gebruikt. Na 30 bladzijde heb ik het boek weer weggelegd, aangezien ik het gevoel had dat het er in het boek eerder om ging om zo veel mogelijke moeilijke woorden en vergelijkingen te gebruiken, dan een mooi verhaal neer te zetten dat je aan het denken zet.  Ik denk dat het in het geval van Vestdijk zeker aan de periode ligt waarin het boek is geschreven dat hij veel lange en saaie zinnen gebruikt. 

Het was in die tijd vrij normaal om een vrij saai, droog boek te schrijven. Ik vind dat Vestdijk toch best wel een goede schrijfstijl heeft, en dat ik het niet leuk vindt er zeker niet aan ligt dat hij niet goed kon schrijven. Ik denk dat je van die manier van schrijven moet houden. Hetzelfde geldt voor Mortier. Ik denk dat als je veel van poëzie houdt, je het boek ook leuker vindt. Ik vind het knap van Mortier dat hij zulke zinnen op papier kan krijgen, maar het is niet mijn stijl. 

Ben je in de loop van de tijd dat je met literatuur bezig was er anders naar gaan kijken? Probeer die ontwikkeling bij jezelf vast te stellen. Geef voorbeelden van wat je nu beter kunt. Kijk voordat je je antwoord formuleert nog eens terug naar je leesautobiografie.

Voordat ik begon met het lezen van literatuur vond ik het leuk als er bij een verhaal een achterliggende gedachte was, maar ik bleef nooit heel lang stilstaan bij wat die dan precies inhield. In de 4e begon ik met boeken waarbij de achterliggende gedachte niet al te moeilijk was, net als het taalgebruik. In de loop der jaren begin je dat wel steeds meer te ontwikkelen, en ga je ook steeds meer op zoek naar de achterliggende gedachte van een verhaal, en wat ingewikkelder taalgebruik daagt je ook weer uit. Daarom is literatuur ook steeds boeiender voor mij geworden. Ik zag het eerst misschien als een uitdaging, terwijl ik er in de 6e echt lol in had om te zoeken naar de diepere lagen van een verhaal, zoals bijvoorbeeld in 'De ontdekking van de hemel.  

Loop je blog nog eens door en stel vast waarmee je uiteindelijk al dan niet tevreden kunt zijn, waar het gaat om je aanpak bij het werkproces en je studievaardigheden. Geef voorbeelden. Met welke werkvormen kon je goed uit de voeten, met welke niet? Waarom? 

Hoewel het wel belangrijk is vind ik het plaatsen van een boek in een bepaalde periode erg lastig. Dat komt omdat ik het lastig vind de kenmerken van alle stromingen uit elkaar te houden, en veel stromingen ook nog overlap hebben ook. We moesten bijvoorbeeld als opdracht betogen waarom Max Havelaar wel een boek uit de Romantiek was of waarom niet. Ik vind het dan erg lastig om periodes met elkaar te vergelijken, en ook omdat je daar vaak niet een boeiend stuk over kan schrijven. Vergelijkingen maken vind ik sowieso vaak niet erg leuk, omdat je vaak een saai verslag krijgt waarbij je gewoon punt 1 met punt 2 vergelijkt, in plaats van dat je er een mooi vloeiend afwisselend verhaal van maakt. Ik denk dat dat wel kan, maar ik vind het lastig om dat goed te kunnen. 

Betogen waarom ik iets een goed boek vind, vind ik daarentegen een stuk leuker. Ik vind het leuk om ergens mijn mening over te geven, en je kunt vaak verschillende aspecten van een verhaal belichten. Je moet daarbij ook vaak kijken naar de achtergrond van een schrijver om goed te begrijpen waarom hij of zij dit verhaal heeft geschreven. Ik vind het altijd een leuke uitdaging om andere mensen te overtuigen om een boek wel of niet te gaan lezen. 

Welke plaats denk je dat de literatuur in het vervolg van je leven te kunnen geven? 

Literatuur is niet alleen een leuk verhaaltje lezen, je leert er vaak ook een hele boel van. Ik denk daarom dat ik zeker nog veel literatuur zal blijven lezen, om mijn algemene kennis te vergroten en om een betere kijk op de wereld te krijgen. Stoppen met lezen zal ik dus zeer waarschijnlijk niet, al denk ik dat ik af en toe ook eens een lekker makkelijk boek uit de kast zal pakken. 

Welk advies heb je voor je literatuurdocenten?

In de drie jaar waarin ik kennis heb gemaakt met Nederlandse literatuur vind ik dat de docenten mij veel hebben geleerd. Er wordt goed uitgelegd wat je kunt verwachten als je een bepaald niveau gaat lezen, en of je dat dus aan zou kunnen, ja of nee. Toch vind ik dat er af en toe meer aandacht zou moeten worden gegeven aan nieuwe, ook heel interessante boeken. Als leerling heb je vaak niet echt een goed idee welk boek goed zou kunnen staan op je lijst, en pakken wij vaak de klassiekers omdat die sowieso wel goed staan. Ik denk dat het zowel voor leerling als leraar leuker zou zijn er meer aandacht wordt gegeven aan nieuwe, minder bekende boeken, zodat de leeslijsten niet allemaal op elkaar lijken.  

Boekverslag ‘De ontdekking van de hemel

Algemene informatie

Titel: De ontdekking van de hemel

Auteur: Harry Mulisch

Plaats van uitgave: Amsterdam

Jaar van uitgave: 2006

Druk: 1992

Aantal pagina’s: 927

Genre: Psychologische roman, ideeënroman, ontwikkelingsroman

Samenvatting

De ontdekking van de hemel is het verslag van een opdracht die een engel heeft uitgevoerd. Van zijn Chef heeft hij de opdracht gekregen om een uiterst belangrijk voorwerp, 'het testimonium', dat zich op aarde tussen de mensen bevind, terug te laten brengen naar de hemel. Om dit te bereiken heeft de engel enkele levens op aarde met elkaar in verbinding gebracht. In 1967 liet hij een diepe vriendschap ontstaan tussen sterrenkundige Max Delius (wiens moeder is vergast in Auschwitz en wiens vader juist fout was in de oorlog) en taalkundige Onno Quist (jongste zoon van een beroemd conservatief politicus). Gezamenlijk ontmoeten zij de celliste Ada Brons, die eerst een verhouding krijgt met Max, en daarna met Onno. Tijdens een verblijf van de drie op Cuba raakt Ada zwanger, waarna Onno met haar trouwt. Deze zwangerschap is het eigenlijke doel van de engel geweest, want Ada zal bevallen van een zoon, Quinten, en dat is de jongen die het testimonium terug zou moeten brengen, al weet hij dat zelf niet. Zo hebben de drie mannelijke hoofdpersonen elk een (on)bewuste drang: Quinten om op reis te gaan en iets te doen (al weet hij niet precies wat), Onno om via de politiek van Nederland een beter land te maken en Max om het heelal beter te begrijpen. Minimaal twee van deze zaken lijken ook te lukken, maar of dat voor Max, Onno en Quinten, en zelfs voor de mensheid in zijn geheel, een goede zaak is?

Verwachting

Voordat ik met ‘De ontdekking van de hemel’ begon had ik niet gedacht dat ik het boek zou gaan lezen. Toch omdat ik het te dik vond, en omdat ik ook een beetje opkeek tegen het niveau. Op aandringen van meneer Kroon ben ik er toch in begonnen.

Thema en motieven

Het thema van ‘De ontdekking van de hemel’ is de zoektocht naar de zin van het leven, en daarbij eigenlijk ook naar de zoektocht naar de hemel.

Onno, Max en Quinten denken er allemaal vaak diep na over de dingen die zij doen, en allebei zijn zij op hun eigen manier. Max heeft een letterlijke zoektocht naar de hemel, en bekijkt met telescopen de hemel. Quinten is door God uitgekozen om het Licht te worden, en wordt op het einde van het boek naar de hemel gehaald. Ook Onno zoekt naar de hemel.

Belangrijke motieven in het boek zijn God, moeder-zoon relatie en het noodlot.

God wil in dit boek de strijd aangaan met de duivel om de mensheid te redden van hem. God vindt namelijk dat de mens te veel aan de kant van de duivel is gaan staan, door zoveel te weten door de wetenschap. Ook de moeder-zoon relatie speelt een belangrijke rol in het verhaal. De relatie van Ada en Quinten speelt een belangrijke rol in zowel het leven van Quinten, als die van Onno en Max. Om het Licht terug op aarde te brengen, wat Quinten blijkt te zijn, moet de engelen Max en Ada bij elkaar brengen, en later moet Ada worden ‘geofferd’. Hierdoor heeft Quinten Ada nooit goed leren kennen, maar zij blijft toch indirect invloed op hem hebben.

Ook het noodlot is een belangrijk motief. Lezend kom je steeds intermezzo’s tegen, waarin blijkt dat het noodlot steeds zorgt voor de dramatische wendingen in het verhaal. De dood van Ada werd bijvoorbeeld veroorzaakt door het noodlot, net zoals het vaderschap van Max.

Beoordeling

De schrijfstijl van Mulisch is erg prettig. Hij schrijft erg vlotte zinnen, en ik vind het leuk dat je zoveel leert uit het boek. Max en Onno worden heel goed beschreven, je ziet goed de tegenstellingen tussen die twee, maar zeker ook de overeenkomstige eigenschappen.

Ook vind ik het heel goed van Mulisch dat hij de tijd waarin het verhaal speelt zo goed beschermt. Een groot deel van het verhaal speelt zich af in de tijd van de provo's, en Mulisch weet heel goed om de hoofdlijn van het verhaal de achtergrond te schilderen. 

Eindoordeel

Ik vond ‘De ontdekking van de hemel’ een heel mooi boek. Vooral het begin las lekker door. Daarna vond ik dat er wat minder vaart in het verhaal kwam, wat jammer is. Het verhaal kabbelt in deel drie een beetje door, maar op het einde komt er gelukkig weer wat tempo in. Ik vind het ontzettend knap hoe Mulisch zoveel kennis in een boek heeft weten te stoppen, en zijn schrijfstijl vind ik ook erg prettig. Ik vind dat ‘De ontdekking van de hemel’ ondanks zijn dikte zeker de moeite waard is om te lezen.

Bronnen

http://www.scholieren.com/boek/588/de-ontdekking-van-de-hemel/zekerwetengoed

http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/d/de-ontdekking-van-de-hemel/

Boekverslag 'Maar buiten is het feest'- Arthur Japin

Algemene informatie

Titel: Maar buiten is het feest

Auteur: Arthur Japin

Plaats van uitgave: Amsterdam

Jaar van uitgave: 2012

Druk: 2012

Aantal pagina’s: 311

Genre: Psychologische roman

Samenvatting

Als de vader van Weijntje bij haar moeder wegloopt vanwege een affaire, krijgt haar moeder een nieuwe relatie met Sijmen, een kermisfotograaf. Weijntje ontdekt dat haar stiefvader overal in het huis gaatjes in de muren heeft geboord om haar en haar zusjes Laura en Isa te begluren. Laura wordt misbruikt, later ook Weijntje; de moeder kijkt de andere kant op. Het lijkt erop dat de meisjes steeds vaker ruzie krijgen, maar wat er feitelijk gebeurt is dat Laura, door haar stiefvader te gehoorzamen, probeert haar jongere zusje Weijntje te beschermen, die op haar beurt weer
haar jongere zusje Isa beschermt. Sijmen drijft het gezin steeds
verder uit elkaar, en ze kunnen er niet samen over praten door chantagemateriaal dat Sijmen verzameld.

Dankzij juffrouw Verbeet wordt Weijntje's zangtalent ontdekt en Verbeet zet alles op alles om dit zangtalent ook verder te ontwikkelen. Ze sluit daarvoor een pact met Sijmen, wat betekent dat ook juffrouw Verbeet haar lichaam in de strijd moet gooien.
Weijntje groeit uit tot een grote, beroemde zangeres. Haar artiestennaam is Zonne, naar de achternaam van haar biologische vader, van Son.
Jaren later komt het gezin van haar zusje Laura door een brand om het leven, met uitzondering van Laura’s dochter Lotte. Lotte is door Sijmen bij Laura verwekt. Zonne is vastberaden om het voogdijschap over Lotte te krijgen om haar uit handen van Sijmen te houden. In de aangespannen rechtszaak wordt ook haar eigen verleden aan het licht gebracht en haar privacy, carrière en liefde komen op het spel te staan.

Verwachtingen

Naast ‘Maar buiten is het feest’ heb ik ook ‘Een schitterend gebrek’ van Japin gelezen. Hij heeft een heel mooie schrijfstijl, waarin mooie vergelijkingen worden gemaakt, en er veel oog is voor detail. De verwachtingen van te voren voor dit boek waren ook wel hoog.

Thema en motieven

Het thema van dit verhaal is misbruik. Weijntje wordt door haar stiefvader misbruikt, zowel lichamelijk als psychisch. Ook haar zus wordt door hun stiefvader misbruikt, en die krijgt zelfs een kind van hem. In feite misbruikt hij de moeder van Weijntje ook, door haar tegen haar kinderen op te zetten. 

Een belangrijk motief in het verhaal is veiligheid. Je ziet dat Weijntje en haar zussen niet veilig zijn in hun eigen gezin, wat heel erg is. Ook zie je dat Weijntje haar best doet om zich later weer veilig te voelen. Dicht bij dit motief ligt ook het motief vertrouwen. Door het misbruik heeft Weijntje haar vertrouwen in de mens verloren, en je ziet dat zij daar later nog steeds last van heeft. Toch probeert zij dat vertrouwen terug te krijgen. Daarnaast is een ander belangrijk motief kijken en bekeken worden. Het begluren van Sijmen is het begin van het misbruik van Weijntje, en dit zorgt ervoor dat Weijntje heel anders naar zichzelf, en naar de wereld gaat kijken. 

Beoordeling

Hoewel ik na 'Een schitterend gebrek' al hoge verwachtingen had van dit boek, was ik toch weer aangenaam verrast toen ik het boek las. De schrijfstijl van Japin is, net als in 'Een schitterend gebrek' erg prettig. Hij weet mooie vergelijkingen te maken en zijn zinnen klinken soms als uit een lied. De personages worden erg goed beschreven. Je krijgt een goed beeld van de oude Zonne, en van de nieuwe vrouw. Op het eind van het boek vloeien die twee mooi samen. Hoewel ik in het begin moest wennen aan het vertelperspectief (er wordt verteld door Weijntje en door Weijntje als ze ouder is, en zichzelf Zonne noemt). Ik had in het begin moeite om te begrijpen waar het verhaal over ging, en kwam er daardoor ook maar moeizaam in. Vanaf het moment dat Weijntje wordt geïntroduceerd ging dat beter. 

Eindoordeel

Japin heeft met 'Maar buiten is het feest' weer een prachtig verhaal neer weten te zetten. Het is een boeiend boek, waarbij het soms wel lastig is om in te komen. Toch wordt dat na een tijdje ruimschoots goedgemaakt, en is het moeilijk om het boek weg te leggen.

Bronnen

http://www.scholieren.com/boekverslag/75100

http://www.scholieren.com/boekverslag/81292